[Şirket Hikayesi]90'lar Kuşağı Yan Departman Üniversite Mezunu Çalışan Hikayesi

Öğle yemeğinden sonra asansörün önünde..

​

Aria: İyi yedin mi?

Üniversiteli: Evet, afiyetle yedim. Dün bir gün izin alıp sürekli uyudum, bu yüzden kendimi çok iyi hissediyorum.

Aria: İyi uyumak ruh halini iyi yapar ve işleri de iyi yürütür, değil mi?

Üniversiteli: Doğru.

Aria: Okuldayken de böyle mi yapıyordun? İyi öğrenciler, uykusuz kalarak çalışıyor gibi görünüyor.

Çoğu kişi öyle yapmıyor.

Üniversiteli: Doğru. Ben de uykucu biriyim, bu yüzden yeterince uyuyarak çalıştım.

Aria: İşte bu… Çocuklarıma da bol bol uyumalarını çok vurguluyorum.

Böyle iyi yönetilirlerse senin gibi üniversiteye gitmelerine yardımcı olur mu acaba?

Üniversiteli: Üniversiteye gitmenin mutlu edip etmediğinden emin değilim. Biraz okudum ve şirkete girdim ama

mutluluk seviyem düşük gibi görünüyor. Her şeyi bırakıp yeni bir şeye atılmak da korkutucu geliyor.

Büyük bir hata yapmadığım sürece alt sınırı korumuş oluyorum.

Çevremde okumayan, eğlenen, çeşitli işlere girip sonunda büyük başarı elde eden kişiler oluyor.

Aria: Evet, şirket çalışanı olunca büyük başarılar elde etmek kolay değil..

​

​

​

Sonuç olarak, uzmanlık lisansı (doktor) olmadan iyi öğrenmenin mutlulukla yüksek bir korelasyonu yoktur.

Alt sınırı daha güçlü bir şekilde korur, ancak mutluluk seviyesi özellikle yüksek değildir.

Çocuğumun mutlu olmasını isteyen birisi olarak, mutlu olmayabileceği bir yolu zorlayıp sadece aramızın bozulmasını istemem.