ในการทำงาน บ่อยครั้งที่งานพาร์ทไทม์หรืออินเทิร์น

ได้รับมอบหมายให้ไปยังแผนกต่างๆ เป็นเวลาสั้นๆ

และออกไป

โดยทั่วไปแล้ว พวกเขามาเพียงแค่คัดลอกและวางข้อมูล

หรือเพียงแค่เล่นอินเทอร์เน็ตเท่านั้น

และมีบางคนที่ทำงานอย่างหนัก

เมื่อเห็นพนักงานประเภทนั้น เกิดอาการเป็น "꼰대"

และรู้สึกอยากช่วยเหลือ

​

เล่าเรื่องดีๆ ให้ฟังในช่วงท้ายของการทำงาน

และพาไปทานข้าว

(ถ้าไม่ดี ก็ไม่พาไปทานข้าว)

​

ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันเกี่ยวกับการหางาน

และถ้าสนใจในอุตสาหกรรมของเรา

ก็จะเล่าเรื่องราวที่ช่วยในการเริ่มต้น

​

นอกเหนือจากนี้ ยังมีเรื่องราวทั่วไปที่บอกกับพวกเขา

​

เมื่อเข้าทำงานในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ก็จะมีหลายๆ เส้นทาง

ให้เลือก

ให้หาสถานที่ที่ดีที่สุด

(곶간에서 인심난다. 노력대비 좋은 성과보상)

เพื่อย้ายไป

ต้องดูความพยายาม และความพยายามนั้นควรจบภายในอายุ 33 ปี

​

หลังจากนั้น แน่นอนว่าสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ

แต่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดคือก่อนอายุ 33 ปี

อายุ 32 ปียังถือว่า "เด็ก" แต่ตั้งแต่อายุ 33 ปีขึ้นไป ถือว่า "เด็กแต่ไม่ใช่เด็ก"

​

งานที่อยากทำนั้น คนอื่นๆ ก็อาจจะอยากทำเช่นกัน

มีโอกาสสูงที่จะไปที่เดียวกัน

เหตุผลที่พวกเขาจะเลือกเรานั้น คือศักยภาพและทัศนคติ

​

เพราะถือว่ามีทัศนคติที่ดีในระดับหนึ่ง

จึงเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าว

สิ่งที่ส่งผลอย่างมากต่อศักยภาพ

คืออายุทางกายภาพ

​

อาจจะบอกว่าในยุค 100 ปี ทำไมต้องพูดถึงอายุ

อายุขัยที่เพิ่มขึ้นนั้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากเทคโนโลยีการรักษาชีวิต

และเทคโนโลยีที่ช่วยให้เราอยู่ในวัยเยาว์นั้น

ไม่ได้เพิ่มขึ้น

​

ลองพูดถึงเรื่องของขงจื้อดูบ้าง

ขงจื้อกล่าวว่า อายุ 30 ปีเป็น "อี้หลี่"

[อี้หลี่: คำกล่าวที่หมายถึงอายุ 30 ปีใน "หลุนยู่" ซึ่งเป็นช่วงอายุที่สร้างรากฐานชีวิต]

"อี้หลี่" ที่ขงจื้อกล่าวถึงนั้น

น่าจะหมายถึงการตัดสินใจเลือกอาชีพ

​

ไม่ว่าจะเป็นยุคของขงจื้อเมื่อหลายพันปีก่อน หรือปัจจุบัน อายุ 30 ปี

เป็นช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจเลือกอาชีพ

​

ใช้ "อาวุธ" ที่อ่อนเยาว์

ย้ายไปยังแผนกหรือบริษัทที่มีสภาพแวดล้อมที่ดีกว่า

ขอแนะนำให้ทำเช่นนั้น

​

ความพยายามที่เท่ากัน แต่ผลลัพธ์จะแตกต่างกันไป

ขึ้นอยู่กับแผนกหรือบริษัทที่เราทำงานอยู่

​

ก่อนที่ "อาวุธ" ที่จะย้ายไปยังสถานที่ดีขึ้นจะหายไป

ควรลองทำหลายๆ ครั้ง