Op zaterdagochtend om 9 uur of later, nadat ik het huis had verkocht en een aanbetaling had ontvangen,
hoorde ik dat ze vroegen om de aanbetaling te verhogen. Ik had van plan was om slechts 2 tot 3 miljoen neer te leggen, maar ik hoorde dat het uiteindelijk 500 miljoen was geworden.
Het bedrag was niet enorm, maar het was ook geen klein bedrag. Dus ik dacht: 'Zullen ze de deal echt laten vallen?'
Ik bracht het weekend door met die gedachte, en op maandag kreeg ik ineens te horen dat ze de aanbetaling terug wilden. Wat een bizarre wending!
Het bloed schoot me naar mijn hoofd, ik begreep eindelijk wat 'bloedstollend' betekende.
Ik was verbijsterd, maar hield me in en probeerde kalm te blijven.
Ik reageerde met een stevige toon: 'U hebt de overeenkomst geannuleerd, dus ik kan de aanbetaling niet teruggeven. Als u naar de rechtbank wilt, ga uw gang.'
Na deze ferme reactie
kreeg ik een paar dagen later daadwerkelijk een aangetekende brief (een 'aangetekende brief').
De annulering van de overeenkomst was duidelijk en de eis tot terugbetaling van de aanbetaling was eenzijdig.
Ik wist dat ik in een eventuele juridische strijd een sterke positie had,
maar toen ik die aangetekende brief daadwerkelijk ontving,
raakte ik toch even van mijn stuk. Ja, ik was een beetje bang.
Na wat overleg met kennissen, hoorde ik een voorbeeld van een andere kennis die regelmatig met aangetekende brieven en rechtszaken te maken had.
Het ging niet alleen om verhuurders en huurders, maar ook om interacties met overheidsinstellingen. Deze kennis aarzelde niet om zijn eisen te stellen.
Door dit voorbeeld dacht ik: 'Het lijkt misschien lastig omdat ik er niet gewend aan ben, maar als ik het echt doe, is het vast niet zo moeilijk.'
(Ik ben misschien wel te aardig geweest...)
Ik schreef ter plekke een weerwoord, liet het de volgende dag nalezen door een bevriende advocaat en stuurde het naar de koper via 'internet aangetekende brief'.
Ik heb de koper dus ook een aangetekende brief gestuurd.
Als ik vanaf het begin een beroep had gedaan op hun emoties, spijt had betuigd en smeekbedes had gedaan, dan had ik misschien overwogen om een deel terug te betalen. Maar ze stelden eisen die niet in de overeenkomst waren opgenomen en vroegen om terugbetaling van de aanbetaling, wat mijn woede aanwakkerde.
In mijn eigen aangetekende brief heb ik ook een aantal kritische opmerkingen over dit aspect gemaakt.
[De koper is verantwoordelijk voor een aanzienlijk vastgoedtransactie, en moet dus een weloverwogen beslissing nemen na grondige overweging.
Desondanks toonde de koper na het tekenen van de hoofdovereenkomst geen intentie om zijn verplichtingen na te komen,
en stelt nu, met betrekking tot een voorwaarde die niet in de hoofdovereenkomst is opgenomen,
dat de aanbetaling moet worden terugbetaald. Dit is moeilijk te accepteren.]
(Een korte en rake kritiek)
Als we bij het begin van de vastgoedtransactie de aanbetaling hadden gedefinieerd als 10% van de koopprijs,
en het bedrag dat onder de naam 'voorlopig contract' werd gestuurd als onderdeel van de aanbetaling hadden beschouwd,
dan had ik de koper waarschijnlijk tot nakoming van de overeenkomst kunnen dwingen,
en had ik deze stress waarschijnlijk kunnen vermijden.
Gelukkig kwam er een andere koper en kon ik de verkoop afronden.
De markt is duidelijk in een fase waarin snelle verkopen goed worden ontvangen.
Daarom ben ik dankbaar dat ik deze keer de aanbetaling zonder problemen heb ontvangen en de verkoop kon afronden.
Het contract is naar tevredenheid afgerond.
Reacties0