In het verleden leefde ik een nachtelijk leven, zoals een uil, voornamelijk 's nachts. Ik speelde 's nachts.

Ik compenseerde de tijd die ik overdag op kantoor doorbracht met angst, 's nachts.

Na het werk kwam ik thuis, waste me, at avondeten en tegen 9 uur 's avonds begon ik aan mijn eigen tijd.

12 uur, 1 uur, ik vond de tijd zonde en als ik niet moe was, deed ik geen moeite om te gaan slapen.

​

Ik was altijd moe en zelfs als ik in het weekend bijslep, verdween de vermoeidheid niet.

Zelfs als ik in het weekend voldoende sliep, voelde ik me moe zodra maandagochtend voorbij was.

Een of twee keer per jaar kreeg ik een zware verkoudheid met koude rillingen en mijn allergieën, die ik al sinds mijn kindertijd had,

kwamen me elk seizoen teisteren.

​

Op een dag, toen ik toevallig heel erg moe was... at ik alleen avondeten en ging ik vroeg naar bed,

dit bracht een grote verandering in mijn leven.

Als ik vroeg naar bed ging, had ik een beter herstel van mijn vermoeidheid in vergelijking met dezelfde slaaptijd en voelde ik me veel beter.

Zelfs toen ik naar kantoor ging, voelde ik me veel minder moe en

aangezien ik niet moe was, werd ik ook gelukkiger.

Mijn allergieën, die me al sinds mijn kindertijd plaagden, zijn verdwenen en ik heb al drie jaar geen zware verkoudheid meer gehad.

​

Om vroeg op te staan, moet je vroeg naar bed gaan. Ik neem mijn eigen tijd in de vroege ochtend. Ik doe geen bijzonder zelfontwikkelingswerk

of iets dergelijks. Ik kijk naar de financiële YouTubers die me interesseren, blader op het internet en breng een tijd door die niet veel verschilt van de tijd die ik 's nachts doorbreng.

​

Het punt is niet om vroeg op te staan, maar om vroeg naar bed te gaan.

​